Op sjok met Marco

Vorig weekend ging ik op sjok met Dries Schepers, een Oudsbergenaar die met zijn hondenslee doorheen onze bossen trekt. Hij is afkomstig uit de Bergstraat in Meeuwen en is samen met zijn vriendin in Neerglabbeek een hoeve aan het restaureren. Op professioneel vlak werkt Dries als begeleider van de medewerkers van Vedo fietsdienst. Dit is een initiatief van Alternatief vzw in samenwerking met UHasselt, PXL en UCLL waarbij oude fietsen terug rijklaar worden gemaakt en herstellingen gebeuren. Zo dragen ze bij aan de vermindering van de afvalberg.  

​

Dries zijn passie voor dog sledding startte zo’n 10 jaar geleden. Hij werd hierover aangesproken toen hij met zijn eerste husky pup op de carnavalstoet was. Een nieuwe uitdaging was geboren. Al snel kocht hij een step en zijn volgende honden waaronder hij ook Jack adopteerde. Inmiddels heeft Dries 3 husky’s waarvan de oudste van de roedel thuis zijn oude dag in rust beleeft. 

​

Onze ontmoeting vond plaats op een koude ochtend in Neerglabbeek. Hoe dichter bij het vriespunt, hoe liever de honden het hebben.  We werden vergezeld door René en Wendy, een enthousiast koppel uit Hoeselt dat ook gebeten is door de passie. Met veel plezier zakken ze samen met hun honden meerdere keren per week af naar de prachtige natuur in Oudsbergen.

​

“De natuur hier is hier fantastisch, de boswegen zijn breed en in goede staat en de contacten met de gemeente, boswachter en jagers zijn prima. Maar vooral: de mensen zijn hier vriendelijk en andere recreanten zijn verdraagzaam en hoffelijk voor elkaar als ze elkaar kruisen op één van de vele routes. Dat is op andere plaatsen duidelijk niet zo.”

​

Voor ik het goed en wel besefte stonden Hayden, Nischa, Apache, Ulf, Jack en Finn ingespannen voor de kar en mocht ik al zittend voor het ‘lomp gewicht’ zorgen. De honden waren zo opgetogen dat het slechts een paar seconden duurde vooraleer we tegen 35 kilometer per uur de opstelweide afgingen. Deze weide stelt Toin Geris uit Neerglabbeek ter beschikking om de sport een warm hart toe te dragen. Bovendien zijn er goede afspraken gemaakt met de boswachter over welke paden ze mogen gebruiken. Zo hebben ze twee vaste trainingsroutes rondom onze Oudsberg.

​

“We proberen uiterlijk om 9u30 weer uit de bossen te zijn want dan wordt het er te druk, zeker op een zondag. Ik heb trouwens heb ik altijd mijn mes bij, een onderdeel van de verplichte uitrusting” knipoogt Dries. “Als er iets mis gaat onderweg, moet ik de koorden van de honden snel kunnen doorsnijden. Ik wil het dan ook niet op mijn geweten hebben dat één van hun een poot zou breken in een noodsituatie.”

​

Het was vollebak genieten: de rust van onze Oudsbergse natuur, de spanning van de rit, het geluid van de hondenpootjes en de omgang van Dries met de husky’s. De voorste twee honden zijn het stuur van de span, de leiders die perfect de bevelen van Dries opvolgen. Bewonderenswaardig om te zien en een hele andere beleving van onze bossen dan tijdens mijn wekelijkse loop-, wandel- of ruitertocht. Mijn laarzen en regenbroek waren geen overdreven luxe, maar de modder nam ik er met veel plezier bij. Na onze fantastische rit kregen de honden nog een welverdiende beloning en werd de route geëvalueerd.

​

Een oprechte merci Dries! Het was een genoegen om je te leren kennen en deze buitengewone sport te mogen ontdekken! Een prachtige hobby voor een dierenvriend die van spanning, snelheid en avontuur houdt!